Afscheid oud Andros collega Ted de Laat

Professor Frans Debruyne staat stil bij het verlies van Ted de Laat, een zeer gewaardeerde oud Andros collega.

Ik kwam begin augustus tevreden van een korte vakantie terug. Daar vond ik het droevige bericht dat Ted onverwacht was overleden. Een echte klap die ook bij mij binnen kwam met ontsteltenis, ongeloof en verdriet.

Ted kwam mij (ons) begin juli nog eens “goeiedag” zeggen op Andros Arnhem zoals we hem altijd hebben gekend: opgewekt, geïnteresseerd, voorkomend en vooral nieuwsgierig en belangstellend hoe het met iedereen bij Andros in Arnhem ging en wat de plannen voor de toekomst waren. We hebben met z’n allen nog eens lekker “bij gekletst”.

Velen buiten Andros Arnhem die dit lezen zullen zich afvragen “wie is Ted, over wie gaat het?” Ted was vanaf de eerste dagen in 2004 bij Andros betrokken als verpleegkundige. Maar voor mij was hij veel meer. Ik kende hem al meer dan 25 jaar eerder vanuit het Radboudumc in Nijmegen. Hij kwam samen met zijn vrouw Thea op de urologie aldaar werken. Beiden eerst op de verpleegafdeling.

Toen we in de jaren 80 van de vorige eeuw het Radboud Urologisch Steencentrum oprichtten werd Ted zeer snel de leidinggevende verpleegkundige. Hij kon beter stenen behandelen dan de doorsnee urologische assistent waarvan hij er zeer velen heeft opgeleid, en zelfs dan de doorsnee uroloog. Het steencentrum werd prostaatcentrum en Ted was essentieel en instrumenteel bij het ontwikkelen en toepassen van nieuwe niet-invasieve behandelingen in de urologie zoals percutane en endourologische chirurgie.

In 2004 begonnen we met Andros in Arnhem en het was voor Ted een logische stap om er direct vanaf het begin bij te zijn. Hij was naast een goed technicus vooral ook een begrijpend mens die patiënten met hun onzekerheid, angst en vragen uitstekend wist op te vangen en te begeleiden. Na zijn pensioen namen we afscheid maar hij verdween niet. Hij belde regelmatig op en kwam ook herhaald langs. “Hoe gaat het?”, “Groeit Andros?, “Ik mis het wel een beetje”, zo liet hij dan weten.

In juli kwam hij ons in Arnhem bezoeken. Het was zijn laatste bezoek en ik zal dit nooit vergeten. Het was Ted zoals vroeger, een man vol levenslust, inzet, vriendschap, ervaring, betrokkenheid en wijsheid gepaard met gezonde humor. Hoe kun je zoveel eigenschappen combineren?

Beste Ted, zo willen we je blijven herinneren. Als een ingoed mens. Rust in de beste vrede.

Frans M. J. Debruyne